Laatste verhaaltje vanuit Suriname

Met een brok in de keel, schrijven wij ons volgende verhaal.
Nog een paar nachten te gaan en dan is het zover, dan verlaten we het mooie Suriname om nog een paar weken Argentinië te verkennen. We kijken met heel veel plezier terug op de fijne tijd die we hier hebben gehad. Het is erg snel gegaan en we vinden het dan ook heel jammer dat we weer weg gaan. Excuses voor de lange tijd tussen de blogs. We hebben het druk gehad.

In de week na het Kabalebo-tripje kwam dan eindelijk Hans op bezoek. Sjuul kon haar geluk niet op. Omdat Hans maar twee weken bleef was het een druk programma, chillaxen, hangmatteren, maar ook actieve dingen stonden op de to do list. En er moest tussendoor ook nog gewerkt worden. We zijn met zijn 3-en naar Brownsberg geweest. De dagen daarvoor had het erg geregend en de bus had wat moeite met naar boven komen. Spannend, want er is geen vangrail maar wel een afgrond. Het is een ongeasfalteerde bauxietweg met klei en stenen. Na een klein beetje regen veranderde het in een spekgladde modderweg. Met nog een kilometer naar de top, hield de bus het voor gezien, het lukte niet om naar boven te komen en we gleden steeds achteruit. Dus de laatste kilometer hebben we te voet gedaan. Direct zijn we gestart met de wandeling naar de watervallen. Een pittige afdaling met als beloning een ieniemienie straaltje. Geen succes dus, na de prachtige watervallen bij Kabalebo. Ondanks de heftige regenbuien hebben we veel lol gehad met onze gids Sensi. Miriam bleek echter een betere gids aangezien zij de brulapen gespot had en werd daarmee bekroond met de titel “hoofdgids”. Hoezeer Sensi zijn best ook deed, die beloofde Jaguar hebben we niet gezien.
Eenmaal terug op de top konden we genieten van een prachtig uitzicht over het Brokopondomeer.

Donderdag 27 januari was de grote dag dat Miriam 24 werd. ’s Morgens zijn we vertrokken met de speedboot van Lucien om te gaan hengelen en hopelijk nog wat dolfijnen te begroeten. We hebben heerlijk gevaren en bij Braamspunt ( scheiding tussen oceaan en rivier) onze hengels geworpen. Hans heeft alleen de vissen gevoerd, maar Miriam heeft er ook echt 1 aan de haak geslagen. Alvast een leuk verjaardagscadeau! De dolfijnen hadden ook door dat het Miriam’s verjaardag was en gaven ons een show die te vergelijken was met Dolfinarium. We voeren midden in een hele grote groep met grijze en roze dolfijnen. Die stuk voor stuk kwamen kijken naar de boot en leuke sprongen deden. Zo bijzonder mooi!
Omdat we in de avond wat vrienden en collega’s uitgenodigd hadden gingen we op tijd terug om voorbereidingen te treffen. Een verjaardag vier je hier met vooral heel veel eten. Een kennis met goede kookkunsten heeft lekkere sate’s en saotosoep gemaakt. Maar voordat Miriam dacht dat de gasten kwamen, stopte er een grote bus met een open dak, muziek en onze vrienden en collega’s. Cadeautje van Sjuul :). Een superleuke verrassing en anderhalf uur touren door de straten van Paramaribo. De borgoe vloeide rijkelijk en er werd druk gedanst. Na het dansen moest er gegeten worden en smulde iedereen van de heerlijke sate en saoto. Om de dag helemaal goed af te sluiten zijn we nog naar de Havanna lounge geweest. Dat is een salsaclub en konden we onze salsatalenten verder ontwikkelen. Ja we hebben ons 4e certificaat ook in the pocket.

Hans en Julie hebben nog een weekendtrip naar Anaula gedaan. Hier zijn ze weer heel leuk opgevangen door onze gids en vriend Cordy. Het was er wederom heerlijk! Hangmatteren, parboreren en suleren. Ook kon een tripje naar Berg en Dal niet ontbreken. De kabelbaan MOET je gedaan hebben zegt men. Sjuul is overgehaald om de Extreme versie te doen. Dat houdt in dat er naast de gewone kabelbanen, een baan over de rivier loopt op 85 meter hoogte en nog twee monkybridges en abseilen. Doodeng maar wel gaaf!
Die twee weken waren helaas zo voorbij en was het al weer tijd voor afscheid. We hebben er enorm van genoten dat Hans er was.

Een week na het vertrek van Hans kwam de volgende gast op bezoek. Normen, de jongen die we in Argentinie gaan opzoeken. Hij kwam afgelopen zondag aan en is gisteren weer vertrokken. We hebben hem opgehaald van Zanderij, maar hebben eerst nog even gezwommen bij een kreekje daar in de buurt. Om half 5 zou hij landen stond op zijn ticket. En om vier uur vloog het vliegtuig over. We hebben ons gesneld naar het vliegveld en tot onze grote schrik zat Normen niet in het vliegtuig. Bleek nou dat hij met SLM vloog die twee uur later aan kwam, maar wat niet op het ticket stond. Typisch Surinaams denken we dan maar. Een leer voor de volgende keer, vraag altijd een vluchtnummer en maatschappij hihi. Na wat spelletjes regenwormen is ook dat vliegtuig uiteindelijk geland en kwam hij al snel.
We hebben Normen in vogelvlucht Suriname laten zien. Miriam is met hem naar berg en dal geweest waar ze hebben gekayaked, gewandeld door de voormalige plantage en natuurlijk de kabelbaan, welliswaar niet de extreme, maar wel op de kop! Julie is met hem Paramaribo in geweest en ook de rivier op met de speedboot om de dolfijnen te zien. Weer zijn we in zo’n grote groep beland. Prachtige dieren! Hij heeft kennis gemaakt met de vriendelijkheid en gastvrijheid van de mensen hier en vond het erg leuk.

Gisteren is onze laatste werkdag geweest. We gaan onze collega’s erg missen en denken dat het wel weer even wennen wordt in Nederland straks. We hebben het enorm naar onze zin gehad en vonden het heel erg leuk dat we zo goed ontvangen zijn. We voelen ons heel erg thuis op de operatiekamers van het Diakonessehuis. We hopen dan ook dat we er ooit nog eens langs zullen gaan en iedereen weer zien. De kans is groot!

Nu wordt het voorbereiden op ons vertrek hier en het volgende verhaal zal getypt worden vanuit Argentinië.

Dikke brasa