tring tring.. met de bospolitie

Stijf van de spierpijn typen wij ons volgende verhaal.
Na de drukke decembermaand komt Paramaribo weer een beetje tot rust. De automobilisten rijden rustig en de winkels sluiten wanneer ze willen, dus soms al voor 3 uur. We hebben bij Anthony’s corner, de allerlekkerste broodjeswinkel, al vaak kwijlend en teleurgesteld voor een dichte deur gestaan.

Na oud en nieuw hadden we behoefte aan een rustig boottochtje. We zijn via de Warappakreek naar de oceaan gevaren en hebben oude plantages bezocht waarvan er 1 nog in bedrijf is. Gek om te bedenken dat hier 150 jaar geleden geen oerwoud was maar koffie- en katoenplantages waar de slaven zich uit de naad werkten en niet konden ontsnappen dankzij de giftige cactusmuur.

Op de ok is het ook duidelijk te merken dat de feestmaand voorbij is. Patiënten in overvloed! Het is zelfs druk. Wij vinden het heerlijk, eindelijk de hele werkdag wat te doen. De ambulance weet ons huis al blindelings te vinden, drukke diensten dus. Op de ok zijn we niet meer weg te denken, collega’s vinden het heel jammer dat we volgende maand al weer vertrekken en we hebben genoeg slaapplaatsen aangeboden gekregen om ons verblijf te verlengen.

Traditiegetrouw hebben wij met de 8e bigi broki waka meegelopen. Dat is een 5 km lange waka (loop) over de bigi broki (grote brug). 5500 mensen met plezier over de Surinamerievier.
‘s Morgens om 6 uur werden we opgehaald, omdat de laatste pendelbus om kwart voor 7 al naar de start aan de overkant van de brug ging. Hierna werd de brug afgesloten en is de loop begonnen. Wij moesten nog anderhalf uur wachten voor we mochten starten. Op de vraag “hoe lang gaan we er over doen?” antwoordden onze collega’s “een half uur”. Even logisch nadenken: Dat zou betekenen dat we 10 kilometer per uur moesten wandelen. Nog logischer nadenken: een Surinaams half uur is dus een Nederlands uur.
Vol verbijstering werden we aangegaapt toen we “ik heb een potje met vet” in hadden gezet. Helaas is het ons niet gelukt om de menigte mee te laten zingen. Boven op de brug hadden we een prachtig uitzicht over de stad. Het was een hele leuke ervaring! Nog blijer zijn we met ons 2e certificaat.

Afgelopen vrijdag zijn we met de Cessna Caravan naar Kabalebo gevlogen. Een prachtig natuurresort in het westen van Suriname. Met uitzicht op de Misty Mountain die, zoals de naam wel doet denken, niet altijd misty was. Wel tijdens de zware klimtocht, onder boomstammen door, over boomstammen heen, goed kijkend of je je voet niet op een slang plant en niet te vergeten genieten van de mooie jungle.Gelukkig hield de bospolitie ons in de gaten en floot wanneer hij ons zag. Door middel van de telefoonboom konden we contact houden.
Met mist, zweet en een tropische regenbui hebben we vol trots de top bereikt.
Uitzicht: nul komma nul. Mist. Maar wel gaaf. Hoppa 3e certificaat in the pocket!
Na de ook erg intensieve afdaling wachtte een heerlijk verfrissende waterval op ons. Prachtig om die zo midden in het regenwoud opeens tegen te komen.
Eenmaal terug bij de lodge hebben we mogen genieten van heerlijke maaltijden en hebben we erg gelachen tijdens de klaverjaspotjes met onze medekabalebogangers.
De rest van de tijd daar was gevuld met zwemmen, wandelen, kajakken en vooral heel veel lol.
Toen de Caravan ons weer kwam ophalen hebben we nog een tussenlanding gemaakt om een verdacht pakketje op te pikken, nee hoor gein, ons bagageruim stond alleen nog open in de lucht.

De komende tijd maken we ons klaar voor bezoek van Hans, de verjaardag van Miriam, oefenen met salsadansen en de belangrijke test om ons hopelijk 4e certificaat binnen te slepen.

Veel liefs van de bijna boeroe’s